พร ะผู้ส มถะ อา ศัย กุฏิไม้ หลั งเก่าๆ ห ลวงปู่ เถี้ยน อ ายุ 104 ปี

หลวงปู่เดิมชื่อ นาย เถี้ยน นามสกุล ไชยจินดา เกิดวันศุกร์ ตรงกับวันที่ 14 กันยายน พ.ศ.2460 ปีมะเส็ง ที่ตำบล เกาะยอ อำเภอเมือง จังหวัดสงขลา ครอบครัวทำอาชีพกสิกรรม บิดาชื่อ นายดำ มารดา นางล้วน วัยเด็กนั้น เด็กชายเถี้ยนมีรูปร่างเล็ก

ฉะนั้นจึงได้รับการทะนุถนอมมาเป็นพิเศษตั้งแต่อ้อนแต่ออก บิดามารดาก็มีความหวังที่จะให้มีการศึกษาที่ดีจึงได้นำตัวไปฝากกับพ่อท่านเลี่ยม จันทโชติ วัดบ่อสระ ตำบลชิงโค อำเภอสิงหนคร จังหวัดสงขลา ซึ่งเป็นครูบาอาจารย์ที่บิดาและมารดาเคารพเลื่อมใส

หลวงปู่เถี้ยน วัดทุ่งหวังนอก อายุ 104 ปี พระสุปฏิปันโนจริยาวัตร​ทรง​ธรรมะ​สู่มรรค​ผล​นิพพาน หลวงปู่เถี้ยน สักโก วัดทุ่งหวังนอก สงขลา พระสุปฏิปันโนผู้เปี่ยมด้วยความเมตตา มีจริยาวัตรงดงาม สมถะ อาศัยกุฏิไม้หลังเก่าๆ เสื่อผืน หมอนใบ มิได้นอนเบาะนุ่มๆ ไม่มียศ ไม่มีตำแหน่ง พระสายกรรมฐาน

เด็กชายเถี้ยนอยู่กับวัดตั้งแต่อายุน้อย ยังไม่ประสีประสาเด็กชายเถี้ยนก็อยู่ในวัดแล้ว ท่านเล่าให้ฟังว่าท่านมีรูปร่างเล็กกว่าเพื่อนในวัยไล่เลี่ยกัน โตขึ้นก็อยู่ปรนนิบัติพ่อท่านเลี่ยม ซึ่งท่านได้มีเมตตาสอน กอ ขอ กอ กา และ คุณพระนอโม ขอมไทย ต่างๆตลอดจนข้อธรรมต่างๆให้เด็กชายเถี้ยนเพื่อเป็นพื้นฐานความรู้

เด็กชายเถี้ยนเป็นเด็กที่ว่านอนสอนง่าย สนใจในการศึกษาเรียนวิชาต่างๆ แล้วแต่พ่อท่านเลี่ยมจะสอน ปละอยู่ในโอวาทพ่อท่านเลี่ยมเสมอมา ท่านจึงโปรดปราณเด็กชายเถี้ยนกว่าใครๆ..

ครั้นย่างเข้าวัยหนุ่ม มิได้ฝักใฝ่ความสุขในชีวิตวัยรุ่นรอบตัว มองไม่เห็นประโยชน์ในการที่จะหาความรื่นเริงในชีวิต เมื่ออายุครบบวชก็เข้าอุปสมบทตา มประเพณีได้ดำเนินครบพรรษาสร้างบุญอย่างบริสุทธิ์ควรค่าคุ้มสำหรับชีวิตจึงลาสิกขามีครอบครัวตา มสามัญมนุษย์และมีบุตรคนเดียวคือ คุณป้าสว่าง ไชยจินดา

เมื่อท่านเห็นความไม่เที่ยงแท้แน่นอนของชีวิต จึงขอครอบครัวลาอุปสมบทอีกครั้งเมื่ออายุ 39 ปี เมื่อวันที่ 8 มิถุนายน พ.ศ. 2498 เวลา13.00 น. พระอุปัชฌาจารย์คือ พระครูรัตตภูมิคณานุรักษ์ (พ่อท่านซุ้น อมโร วัดบางทึง อำเภอรัตภูมิ จังหวัดสงขลา ปัจจุบันขึ้นอยู่กับอำเภอควนเนียง จังหวัดสงขลา)

พระกรรมวาจาจารย์คือ เจ้าอธิการนอง ยลสโร พระอนุสาวนาจารย์คือ พระเม็น ดิสสโชโตณ วัดบางเหรียง อำเภอรัตภูมิ จังหวัดสงขลา ได้รับฉายาว่า สักโก แปลว่า ผู้อาจหาญในธรรม จะอยู่กับใครก็ตา มเป็นที่พึ่งให้เขาได้ ไม่ขยาดต่ออุปสรรค กล้าคิดสิ่งใหม่ๆ กล้าพูด กล้าทา กล้านำในสิ่งที่ดีงาม กล้ารับในสิ่งที่ตนได้กระทำและคำที่พูด

ท่านได้เดินทางจาริกธรรมทั้งเมืองสงขลา นครศรีธรรมราช พัทลุง พำนักตา มป่าเขาและถ้ำอันร่มเย็นแบบพระป่า ท่านหันเข้าหาทางวิปัสสนาอย่างจริงจัง โดยการภาวนา กรรมฐาน 5 คือ เกสา โลมา นะขา ทันตา ตะโจ สำรวมดูใจท่านเองตลอดมา ท่านธุดงควัตรตา มป่าเขา ป่าช้า และหลืบถ้ำคูหานับไม่ถ้วน

ทำให้จิตของหลวงปู่เถี้ยน มั่นคง เข้มแข็งด้วยศีลสมาธิปัญญาศรัทธาความเพียร ขอบคุณข้อมูลจาก : พุทธาคม​ ปาฏิหาริย์​ อำนาจบุญอริยะเหนือโลก