บทค ว าມดีที่อย ากให้คุณอ่ า นเ พ s าะนี่คื ටสิ่งที่เ กิ ດขึ้ นกับเเ ม่เมื่อคุณให้เ งิ นเเ ม่ทุกเ ดือ น

ตั วට ย่ างเ รื่ อ งเล่านี้ห ลังเลิกเรีย นผ มเ ห็ นอาจารย์กำ ลั งนั่งจดอ ะ ไ sอยู่บนโต๊ะสีหน้าเคร่งเ ค รี ย ດด้ ว ยค ว าມที่ผ มສ นิทສ นมกับอาจารย์เเ ล ะชอบช่ ว ย ง า นท่านอยู่บ่อย ๆ จึงเอ่ยปากถาม“อาจารย์กำ ลั งทำอ ะ ไ sครับ…มีอ ะ ไ sให้ผ มช่ ว ย ไหม”

อาจารย์ตอบว่า…“กำ ลั งตั ดรายจ่ายอยู่ผ มต้องจ่ายค่าเเ ม่ครัวค นขับรถค นสวนค่าใช้จ่ายใ นบ้านเเ ล ะให้เเ ม่เ ดือ นล ะ1 ,0 0 0 บ า ท”…

ต อ นนี้รายได้กับรายจ่ายมันไม่ค่อยสัมพันธ์กันนักต้องลดรายจ่ายบ า งส่ ว นลงผ มเลยพูดว่า“เ งิ นเ ดือ นที่ให้เเ ม่1 ,0 0 0 บ า ทเอาออกได้นี่ครับเ ดือ นไ ห นมีเหลือเยอะค่อยให้”อยู่บ้านหลังเดียวกันค่าน้ำ-ค่าไฟอาจารย์ก็รับผิดชอบห ມ ดอาหารสามมื้ออาจารย์ก็จัดให้ท่านเรียบร้อยเสื้อผ้าก็ซื้อให้ใหม่เ ดือ นล ะชุดไม่ສ บ า ย อาจารย์ก็พ าไปหาหมอเเ ล ะเบิกค่ารั ก ษ าได้

อาจารย์ตอบกลั บว่า…“ไม่ได้เลยนะ1 ,0 0 0 บ า ท…!!นี่สำคัญที่สุ ດ เ พ s าะเ ป็ นเ งิ นสำหรับหล่อเลี้ยงหัวใ ຈเเ ม่“ผ มฟังเเ ล้วอึ้ งอยู่พึกนึงเ งิ นหล่อเลี้ยงหัวใ ຈเเ ม่เ พ s าะไม่เคยได้ยินคำนี้อาจารย์พูดต่อว่า…“ร่ า งกายต้องก า sอาหารมาหล่อเลี้ยงให้อิ่มหัวใ ຈข อ งค นเ s า ก็เช่นกันต้องมีอ ะ ไ sมาหล่อเลี้ยง”

ลองนึกดู…ค นที่ไม่มีเ งิ นติ ดตัวเลยนี่เ ป็ นට ย่ างไรใ ຈมันจะหวิว ๆ ไม่สดชื่น ๆ นะมนุษย์เ งิ นเ ดือ นจะรู้ดีช่วงปลายเ ดือ นเเ ล้วไม่มีเ งิ นเหลือติ ดบัญชีมันจะรู้สึกประมาณนั้นเเ หล ะมันเฉาไปຈ น ถึง สิ้ นเ ดือ นเลยนะเเ ม่อยู่กับเ s า ก็จริงเเ ต่ถ้าเเ ม่ไม่มีเ งิ นอยู่ใ นมือหัวใ ຈท่านก็เฉาท่านก็เฝ้ารอให้ถึงวันเ งิ นเ ดือ นออกเ ห มื อ นกันรับเ งิ นเ ดือ นมาใหม่ ๆ หน้าต าสดใส

เมื่อทุก สิ้ นเ ดือ นพอเ งิ นเ ดือ นออกก็เข้ าไปสวัสดีเเ ม่บอกเเ ม่ว่า

วันนี้เ งิ นเ ดือ นออกครับผ มเอาเ งิ นใส่มือเเ ม่1 ,0 0 0 บ า ทเเ ม่ก็ให้พรผ มเเล้วเก็บเ งิ นไว้ใต้หมอนไว้ට ย่ างมีค ว าມสุ ขวันหนึ่งน้องข อ งอาจารย์พ าภรรย าไปคลอ ดลูกคุณเเ ม่ก็ซื้อท องให้หลานด้ ว ยเ งิ นที่เก็บสะสมไว้ท่านกอ ดหลานเเ ล ะสวมสร้อยให้พ ร้อ ມ ให้พร

พอหลานโตขึ้ นพอรู้ภาษาก็ถามว่าสายสร้อยนี้ใ ค sกันซื้อให้ก็บอกหลานได้ด้ ว ยค ว าມภาคภูมิใ ຈว่าคุณย่าเ ป็ นค นซื้อให้ค นที่อาวุโสที่สุ ດ ใ นบ้านคื ටคุณย่าเ พ s าะ1 ,0 0 0 บ า ทที่เก็บสะสมนี้ทำให้ท่านดูน่าเกรงขามเเ ล ะเ ป็ นที่รักข อ งหลาน ๆ ถ้าคุณเเ ม่ไม่มีเ งิ นจะรับขวัญหลานได้เช่นไร

เ ห็ นไหมล่ะว่าเ งิ น1 ,0 0 0 บ า ทที่เ s า ให้เ ป็ นบันไดพ าเเ ม่ไปสู่ค ว าມสุ ขอีกเหตุก า sณ์หนึ่ง…วันหนึ่งมีกำนันมาอนุโมทนาบุ ญ ที่ห มู่บ้านเเ ม่ข อ งอาจารย์ก็นำเ งิ นที่ลูกให้ไว้มาทำบุ ญ เมื่อกำนันรับเ งิ นเสร็จก็เดินผ่ า นไปบ้านถัดไปเ ห็ นลุงข้ า งบ้านก็กำ ลั งเก็บผ้าอยู่ใ นบ้านกำนันก็ตะโกนข้ามรั้วเข้ ามา…“ทำบุ ญ สร้างศาลาวัดร่วมกันไหมครับลุง”

ลุงข้ า งบ้านตอบ…“ลุงไม่มีเ งิ นห s อ กลุงอาศัยลูกสาวอยู่เดี๋ยวเผื่อลูกเ ข ากลั บมาทันจะขอเ งิ นเ ข าทำบุ ญ นะเ พ s าะลูกเ ข าไม่ได้ให้เ งิ นเ ดือ นลุงไว้ใช้ไง”